Η ταινία τεκμηρίωσης «Καμία Άλλη Γη / No Other Land» που κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου, πραγματοποιεί την πανελλήνια πρεμιέρα της, στο 30ό Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας.
Μία κολεκτίβα ακτιβιστών από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη καταγράφει τον μεθοδικό ξεριζωμό των Αράβων κατοίκων από τους 19 οικισμούς της Μασαφέρ Γιάτα, μιας περιοχής στα όρια της Δυτικής Όχθης. Με φόντο την Γενοκτονία που συντελείται στην κατεστραμμένη Γάζα, ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών στέκεται ως μνημείο τολμηρής ερευνητικής δημοσιογραφίας και αποδεικνύει πως η αντικειμενικότητα δεν κρύβεται στο να μην επιλέγεις πλευρά, αλλά στην ιστορική αλήθεια.
Παράλληλα, το «No Other Land» προσφέρει μια γεμάτη ένταση, και σε στιγμές σοκαριστική, ματιά που παραμένει κινηματογραφική παρά την αμεσότητα του υλικού της.Βραβείο Κοινού και Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο φετινό 74 Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου.
«Η διπλή αυτή βράβευση, μας δίνει μια ανάσα. Όλοι όσοι αγωνιζόμαστε για την κατάπαυση του πυρός και χρόνια στεκόμαστε δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης νιώσαμε διαφορετικά χθες. Το μήνυμα των δύο εξαιρετικών δημοσιογράφων και σκηνοθετών, πρέπει να διαδοθεί», δηλώνει στο Tvxs o Ισραηλινός διανοούμενος καλλιτέχνης και ακτιβιστής Udι Aloni, o οποίος βοήθησε στην ανάδειξη της αξίας της ταινίας.
Ο Basel Adra, ένας νεαρός Παλαιστίνιος ακτιβιστής από την Masafer Yatta αντιμάχεται τον εκτοπισμό από την Ισραηλινή κατοχή από παιδί. Ο Basel καταγράφει την σταδιακή καταστροφή του χωριού του, καθώς οι στρατιώτες γκρεμίζουν τα σπίτια των οικογενειών που μένουν εκεί στην μεγαλύτερη επιχείρηση εκτοπισμού στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
Όταν συναντηθεί με τον Ισραηλινό δημοσιογράφο Yuval, θα συνδεθούν φιλικά και θα πολεμήσουν τον διωγμό μαζί. Ο σύνθετος δεσμός τους στοιχειώνεται από την μεταξύ τους ανισότητα: O Basel ζει σε συνθήκες σκληρής κατοχής ενώ ο Yuval είναι χωρίς περιορισμούς και ελεύθερος.
Η ταινία τεκμηρίωσης «Καμία Άλλη Γη / No Other Land», γεννήθηκε από μια παλαιστινιακό-ισραηλινή συνεργασία μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι των τρομακτικών καιρών για την περιοχή, σαν μια πράξη δημιουργικής αντίστασης και αναζήτησης του μονοπατιού προς την ισότητα και την δικαιοσύνη.
«Κάνουμε αυτήν την ταινία μαζί, μια ομάδα Παλαιστινίων και Ισραηλινών γιατί θέλουμε να αντισταθούμε στον εκτοπισμό της κοινότητας της Masafer Yatta και στο Apartheid, μέσα στο οποίο έχουμε γεννηθεί, αν και σε απέναντι και άνισες πλευρές του. Η πραγματικότητα που βιώνουμε γίνεται πιο τρομακτική, πιο βίαιη, πιο καταπιεστική με κάθε μέρα που περνάει και στεκόμαστε αδύναμοι μπροστά της. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ουρλιάξουμε μέσα από αυτήν την ταινία κάτι εντελώς διαφορετικό. Μια δραστικά εναλλακτική πρόταση για το πως μπορούμε οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι που κατοικούμε αυτόν τον τόπο να ζήσουμε χωρίς να είμαστε ο καταπιεστής και ο καταπιεσμένος.» – Δήλωση των Σκηνοθετών
Ιστορικό Πλαίσιο
Η Masafer Yatta είναι μια όμορφη ορεινή περιοχή σπαρμένη με είκοσι αρχαία παλαιστινιακά χωριά στο νότιο άκρο της Δυτικής Όχθης. Οι χωρικοί της περιοχής είναι αγρότες και πολλοί ζουν σε παλιά πέτρινα κτίσματα και σπηλιές. Τα μικρά χωριουδάκια της περιοχής εμφανίζονται στους χάρτες πριν την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, όπως για παράδειγμα στον Βρετανικό χάρτη της Παλαιστίνης του 1945 (ώς Al Mufaqqara, Al Markaz, Al Fakheit, Jinba) αλλά παρ’ όλα αυτά, η ισραηλινή κατοχή δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη τους. Τα χωριά έχουν αφαιρεθεί από τους
ισραηλινούς χάρτες.
Το 1980 ο ισραηλινός στρατός κήρυξε την γη στην περιοχή Masafer Yatta ζώνη στρατιωτικής εκπαίδευσης (closed military training zone) που σήμαινε ότι δεν ήταν πλέον ανοιχτή στους Παλαιστίνιους. Αργότερα αποκαλύφθηκε, από δύο απόρρητα ισραηλινά κρατικά έγγραφα, ότι όπως εξηγούσε ο Ariel Sharon, πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ και τότε υπουργός γεωργίας, αυτό έγινε για να εκτοπιστούν τα χωριά και η περιοχή του να διατεθεί σε ισραηλινούς έποικους.
Ο Basel Adra, ο σκηνοθέτης της ταινίας, γεννήθηκε σε ένα από αυτά τα χωριά το 1996. Τρία χρόνια αργότερα, το 1999, ο στρατός διέταξε όλους τους Παλαιστίνιους κάτοικους της Masafer Yatta να φύγουν για να χρησιμοποιηθεί η περιοχή τους ως έδαφος για στρατιωτική εκπαίδευση.
Έτσι ξεκίνησε από τους γονείς του Basel και τους γείτονες τους, ο αγώνας να σώσουν τα χωριά από τον εκτοπισμό. Το 2000, οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι της περιοχής, που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου και ζουν υπό κατοχή, προσέγγισαν μια ομάδα ισραηλινών δικηγόρων για να τους εκπροσωπήσει στο Ανώτατο ισραηλινό δικαστήριο κατά του διωγμού. Το 2022 , μετά από δύο μακρές δεκαετίες νομικής μάχης, το Ανώτατο δικαστήριο έδωσε το πράσινο φως στον ισραηλινό στρατό να προχωρήσει στον εκτοπισμό, που αποτελεί την μεγαλύτερη πράξη αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμού στην Δυτική Όχθη από την κατάκτηση της το 1967.
Η απόφαση της καταστροφής των παλαιστινιακών χωριών και ο εκτοπισμός περίπου 1.800 ανθρώπων πυροδότησε παγκόσμια κατακραυγή και θεωρείται από πολλούς, μεταξύ των οποίων η Διεθνής Αμνηστία και ειδικούς των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έγκλημα πολέμου. Ένας από τους τρόπους που ο στρατός προχωρά στον εκτοπισμό είναι το συστηματικό γκρέμισμα κατοικιών με μηχανήματα. Ταυτόχρονα, η ισραηλινή πολιτική διοίκηση στην Δυτική Όχθη απορρίπτει το 98% των αιτήσεων Παλαιστινίων για οικοδομικές άδειες, ενώ επιτρέπει ελεύθερα την εγκατάσταση εποίκων από το Ισραήλ στην περιοχή.
Αυτή η αποικιοκρατική πολιτική χρησιμοποιεί τον στρατιωτικό νόμο για να αναγκάσει τις οικογένειες να εγκαταλείψουν την γη των γονιών τους αφού δεν μπορούν να χτίσουν και να κατοικήσουν νόμιμα. Όλα τα σπίτια , τα σχολεία, τα πηγάδια και οι δρόμοι θεωρούνται «παράνομα» και σημειώνονται για καταστροφή. Η ίδια η ύπαρξη των Παλαιστινίων, στην ιδιόκτητη γη τους, είναι παράνομη.
Η συγκεκριμένη ταινία είναι το πρώτο ντοκιμαντέρ που ρίχνει φως σε αυτήν την συστηματική προσπάθεια εκτοπισμού. Όταν τα σπίτια των οικογενειών της Masafer Yatta καταστρέφονται οι ένοικοι τους δεν έχουν που να καταφύγουν. Οι επιλογές τους είναι ή να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους, ή να μείνουν άστεγοι, ή να καταφύγουν σε νοικιασμένα διαμερίσματα, στις πλημμυρισμένες από ανθρώπους παλαιστινιακές πόλεις, που δεν έχουν χώρο για τις καλλιέργειες και τα ζώα τους.
Η αποξένωση από την γη τους, σημαίνει την καταστροφή της κοινότητας και του τρόπου ζωής τους, ως αγρότες. Μετά τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου η κατάσταση στην Δυτική Όχθη έχει χειροτερέψει δραματικά: Φανατικοί έποικοι χρησιμοποιούν βία για να σκορπίσουν 16 ολόκληρα παλαιστινιακά χωριά σε όλο το μήκος και πλάτος της Δυτικής Όχθης.
Οι 4 Σκηνοθέτες:
Ο Basel Adra είναι Παλαιστίνιος δικηγόρος, δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής από την Masafer Yatta. Από 15 χρονών με τον ακτιβισμό του και τα ντοκιμαντέρ του αντιμάχεται τον εκτοπισμό από τις ισραηλινές δυνάμεις.
Η Rachel Szor είναι Ισραηλινή διευθύντρια φωτογραφίας, μοντέρ και σκηνοθέτης από την Ιερουσαλήμ.
Ο Hamdan Ballal είναι Παλαιστίνιος φωτογράφος, κινηματογραφιστής και αγρότης από την Susya. Έχει εργαστεί ως ερευνητής για διάφορες οργανώσεις κατά της κατοχής της Δυτικής Όχθης.
Ο Yuval Abraham είναι Ισραηλινός κινηματογραφιστής και ερευνητής δημοσιογράφος.
Καμία Άλλη Γη / No Other Land
Σκηνοθεσία: Basel Adra, Yuval Abraham , Rachel Szor, Hamdan Ballal
Σενάριο: Basel Adra, Yuval Abraham , Rachel Szor, Hamdan Ballal
Πρωταγωνιστούν: Hamdan Ballal, Yuval Abraham
Φωτογραφία: Rachel Szor
Μουσική: Julius Pollux Rothlaender
Μοντάζ: Basel Adra, Hamdan Ballal, Yuval Abraham, Rachel Szor
Έτος Παραγωγής: 2024
Χώρα Παραγωγής: Παλαιστίνη, Νορβηγία
Διάρκεια: 92 λεπτά
1η Προβολή: Κυριακή 6 Οκτωβρίου στις 19:30, στον Κινηματογράφο Άστορ
2η Προβολή: Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στις 19:30 στον Κινηματογράφο Δαναός 2
