Οι Pet Shop Boys ήταν από αυτές τις συναυλίες που περιμέναμε με μεγάλη χαρά το -απρόβλεπτο- καλοκαίρι του 2020. Ήρθε λοιπόν η στιγμή, δύο χρόνια μετά, που βρεθήκαμε στην Πλατεία Νερού για να μας χαρίσουν μια αξέχαστη, πολύχρωμη βραδιά στο πιο  καλοκαιρινό line up του φετινού ασταμάτητου Release Athens Festival.

Η συναυλία ξεκινούσε από νωρίς με ένα πολύ δυνατό opening act από τους Mazoha, Bobya Cottisha και φυσικά τον αγαπημένο των “ηλεκτρονικών” παιδιών K.Βήτα. Με μεγάλη μου λύπη, η κίνηση στο κέντρο της Αθήνας αλλά και η μεγάλη αναμονή στην ουρά για το parking, δεν με άφησαν να απολαύσω ούτε μια νότα από το στόμα και τα πλήκτρα του αγαπημένου μου Κ.Bήτα.

Η συνέχεια με αντάμειψε γρήγορα: ακολούθησαν οι Thievery Corporation, οι οποίοι έχουν μεγάλο και φανατικό κοινό στην Ελλάδα, κάτι που γνωρίζουν καλά και το χαίρονται. Η ποικιλομορφία στα είδη μουσικής τους μπλεκεται ιδανικά με την πολυμελή μπάντα, που εκτός από τους Rob Garza και Eric Hilton απαρτίζεται από ένα σύνολο μουσικών και τρεις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους vocalists. Όλοι και όλες τους γεμάτοι ζωντάνια και φανερή αγάπη για τον ethnic ήχο, λειτούργησαν, ως το καλύτερο ζέσταμα για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Η μία ώρα κενό μεταξύ 22:00 και 23:00 που έλεγε το πρόγραμμα ότι θα εμφανιστούν οι Pet Shop Boys, στην αρχή με ξάφνιασε, όμως σύντομα κατάλαβα τον λόγο που ήταν απαραίτητη. Στη σκηνή στήθηκε ένα τεράστιο video wall και δυο ψηλές λάμπες σαν αυτές του οδικού δικτύου. Σκόρπιες εικόνες από προηγούμενα live των Pet Shop Boys -όπως η πρόσφατη εμφάνιση τους στο Glastonbury Festival- προμήνυαν ότι αυτή δεν θα ήταν απλώς μια συναυλία αλλά ένα τεράστιο show. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στα 40 χρόνια καριέρας τους είναι το διασημότερο Βρετανικό ντουέτο.

Λίγο πριν την εμφάνιση τους στην οθόνη προβλήθηκε η Ουκρανική σημαία, περνώντας διακριτικά το δικό τους αντιπολεμικό μήνυμα και υπενθυμίζοντας μας ότι η ελευθερία είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε.

Παρά την πλούσια δισκογραφία τους των τελευταίων χρόνων, ξεκίνησαν με το Suburbiaαπό τον δίσκο Please του 1986. Η φωνή του Neil Tennant ηχούσε καθαρά στη -γεμάτη με περισσότερα από 15.000 άτομα- Πλατεία Νερού. Οι εντυπωσιακές εναλλαγές των οπτικών εφέ και των κοστουμιών δεν στέρησαν σε τίποτα από το δίδυμο που μας ξεσήκωσε – παρά το ώριμο πλέον της ηλικίας του.

Στα επόμενα λεπτά βρεθήκαμε να τραγουδάμε μαζί τους μια διασκευή του I Love you Baby, δίνοντας αμέσως το σήμα για το ταξίδι στον χρόνο και τα ντίσκο πάρτι των 80s και 90s. Το μαγικό με τους Pet Shop Boys είναι ότι καταφέρνουν να βγάζουν έντονα συναισθήματα και ερωτισμό με τόσο pop ηλεκτρονικό ήχο. Το Rent, με τον επίκαιρο και τόσο τρυφερό στίχο, που μας θυμίζει ότι η αγάπη είναι ικανή να πληρώσει μέχρι και το νοίκι μας. Το Always on my Mind, που μας έκανε να χορεύουμε και να σκεφτόμαστε αυτό το άτομο που είναι συνέχεια στο μυαλό μας. Και ο ασυγκράτητος χορός συνεχίστηκε με ένα ομαδικό Domino για να κορυφωθεί στον ύμνο του συγκροτήματος, It’s a Sin.

Αν και ανήκω στο μικρότερο ηλικιακό γκρουπ της συναυλίας -θα έλεγα ότι το σημερινό 18-25 απουσίασε αρκετά- ένιωσα τον ίδιο παλμό από τους μεγαλύτερους, μια συγκίνηση, μια ανεμελιά, και ζήσαμε όλοι μαζί μερικές ώρες και αναμνήσεις βγαλμένες από τα πιο λαμπερά χρόνια της σύγχρονης μουσικής ιστορίας.

Μια βραδιά που μας έκανε να ονειροπολήσουμε, να αφήσουμε το σώμα μας ελεύθερο, να νιώσουμε τη μαγεία της ένωσης και του μοιράσματος και να θυμηθούμε ότι μαζί τα πάντα είναι καλύτερα. Πόσο μάλλον όταν αυτό το μαζί, είναι μια καλοκαιρινή βραδιά σε μια τέτοια συναυλία!

Together, we will love the beach!

Photos: Athens Release Festival